အေၾကာင္းအရာ ကို ေခါင္းစဥ္အတည္အက်မရွိပဲ ရန္ကုန္ကို ထြက္လာမိခဲ႔တယ္ေလ.. (တကယ္က အဲဒီေခါင္းစဥ္ကို မတပ္ခ်င္တာပါ..)
ေရာက္ခါစကတည္းက ေခါင္းတခါခါလည္တခါခါနဲ႔ပဲရွိေသးတယ္..။ ေယာင္ခ်ာခ်ာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သလို႔.. ။ Driver ျဖစ္တဲ႔အခါလည္းျဖစ္တာပဲ.. ။ ကိုယ႔္ပခုံးကိုသူ႔မီွနြဲ႔ စဥ္းတုန္းက မမဲ႔ခဲ႔ဘူးဆိုရင္.။ ကိုယ္႔ ႏွလံုးသားကုိ သူေခ်မြသြားေတာ႔လည္း မ်က္ရည္က်ဖို႔မေကာင္းပါဘူး.။ ေက်ာင္းေနဖက္ေတြနဲ႔ အေဆာင္ေနရတဲ႔ ဘ၀က အေမ႔အိမ္ထက္ေကာငး္မယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ထင္ပါသလား။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပမယ္.. ခ်မ္းေျမ႔ မႈေတာ႔ မရွိဘူးေနာ္....။ ဘာဆိုဘာမွ မစဥ္းစားဘဲ ရန္ကုန္ကိုေျခခ်လာတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေတာ႔ မွ ရန္ကုန္က ေႏြးေႏြးေထြးေထြးမၾကိဳ ဆိုခဲ႔ပါဘူး.. ။ ၾကိဳဆိုစရာပဲမလိုလို႔လားေတာ႔မသိဘူးေလ...။ အေမ႔အိမ္ကို ေျခရာေဖ်ာက္တဲ႔ သားတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႔ ရန္ကုန္ဟာ ေထာင္ေခ်ာက္ပါပဲ...။ ဒါလိုပါပဲေလ ၾကာေတာ႔ လည္း ဒုကၡေတြနဲ႔ အသားက်တတ္လာတာေပါ႔.။ လွည္းတန္းကအျပန္ ငါးဆယ္ေတာင္မရွိလုိ႔ ဘက္စ္ကားမဆီးဘဲ သူငယ္ခ်င္း တေတြ ေျခက်င္ျပန္ခဲ႔ရတဲ႔ ရက္ေတြကလည္း အမွတ္ရစရာေပါ႔..။ လွည္းတန္းက ေရႊလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြ ေခၽြးသိပ္ရာ တစ္ေနရာပဲ.. ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုစံုညီညီ ေပါ႔ဆိမ္႔တစ္ခြက္ကို လုေသာက္ဖူးတယ္..။ ထမင္းသုပ္တပြဲကို ႏွစ္ေယာက္စားတယ္.. ။ ၀မ္းေတြ ဆာေပမယ္႔ ဘ၀ေတြ မဟာ ခဲ႔က်ဘူးဗ်...။ အေဆာင္အျပန္ ၾကယ္မထြန္းတဲ႔ညေတြမွာ အေမ႔အိမ္အေၾကာင္း ေခါင္းစဥ္ေပါင္းမ်ားစြာ စဥ္းစားမိခဲ႔ဖူးတာေတာ႔.. ။ ကၽြန္ေတာ္ မညာခ်င္ပါဘူး ၀န္ခံပါတယ္.။ အိမ္ျပန္ဖု႔ိစိတ္ကူးအရွိတာကေတာ႔ အေမ႔ကို မခ်စ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး.။ ေ၀းအရပ္က သားတစ္ေယာက္ ဘာေတြမ်ား အေမ႔ကို ေထာက္ေထာက္ကူကူျပဳႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ...။ ရန္ကုန္မွာသာတဲ႔လကလည္း အေမ႔မ်က္ႏွာေလာက္မလွပ ဘူးေလ... ။ စိုင္းထီးဆိုင္ အစ ကြမ္းယာဆိုင္ အဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ တရုံးရုံးနဲ႔... ကုန္းရုန္းထလာခဲ႔က်တဲ႔ညေတြ..။ အမွတ္တရာ ေရႊညေတြမွာ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေတြ လင္းေ၀ျဖာခဲ႔ေသးတယ္ဗ်ာ.. ။ ဒါကလည္း ရံဖန္ရံခါ..ပါ.။ အမွန္အကန္ေတြပဆိုျပီး ေကာစမတ္တစ္ေတြ အကုန္၀ယ္သံုးတဲ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေကာင္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ နဲ႔ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ဗ်..။ NIVEA တရားဆြဲမယ္႔ အင္ဂ်င္ကေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ပဲ....။ ေရာင္ေတာင္ေတာင္ ေၾကာင္တက္တက္နဲ႔ အသည္းကြဲသမားႏွစ္ေယာက္လည္း  ေခါင္းစဥ္းတက္တယ္ အသည္းမကြဲ ရင္မလာရတဲ႔..။ ရန္ကုန္ဟာ သူမာယာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တမ်ဳိးျပီးတမ်ဳိးလွည့္ျဖားေနတယ္ဗ်ာ...

မိရန္ကုန္ေရ.......

လြမ္းတယ္ဟာ အိမ္ကိုလြမ္းတာလား....

လက္မထပ္ၿဖစ္မယ္႔ ခ်စ္သူေတြကို လြမ္းတာလား....

ဆိုးတူေကာင္းဖက္ တိုင္ပင္ေပၚတိုင္ပင္ဖက္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကို လြမ္းတာလား.....

ဘာကိုလြမ္းမွန္းမသိ လြမ္းတယ္ မိရန္ကုန္ေရ......

တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္အဲလိုေတာ႔ ညည္းမိတယ္..။ညည္းမိေတာ႔ ရပ္မသြားဘူး. ဆက္ဆက္ျပီးလာတယ္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ႔ ဒုကၡဆိုတာ ရန္ကုန္မွာပဲေတြ႔ဖူးတာ....

မိရန္ကုန္ေရ....

နင္႔ဆီကို ထြက္လာတဲ႔အခ်ိန္ကစၿပီး ဒုကၡဆိုတာကို သိခဲ႔ရတယ္....

ကိုယံုၾကည္ရင္းႏီွးတဲ႔လူေတြကို လစ္လ်ဴရွု႕ဖုန္းပိတ္ထားခ်ိန္မွာ

....

ကိုမၿမင္ဘူးတဲ႔ အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာလို႔ ကို႔ေပၚအရမ္းေကာင္း၇တာလည္း.....

လြမ္းတယ္ မိရန္ကုန္ေရ ငါ အရမ္းလြမ္းတယ္ မိရန္ကုန္ရာ......
ဘာပဲေျပာေျပာေလ ကိုယ္ျမင္းကို ကိုယ္စိုင္းခဲ႔တာပဲ ဘယ္တံတိုင္းကိုေရာက္ေရာက္ေက်ာ္ရမွာေပါ႔..... ရန္ကုန္ေရ....။