လင္းေ၀တဲ႔ အၾကည့္ေတြ..
သင္တုန္းဓားလို႔ စူးရွ ထက္ျမတ္တဲ႔ အသံ...
......................................
မာေက်ာတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သူမ ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္မိခဲ႔ပါတယ္.. ။ ေျပာျပရင္ယံုႏိုင္မလားမသိဘူး.. ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးထဲက သူမထက္ အျပင္က သူမက ပိုမိုလို႔ေတာင္.. သာလြန္ေနပါတယ္...။ သူမနဲ႔ ညေန ခင္းမွာ အရာရာ ဟာ ကေ၀ဆန္ေအာင္လွပေနပါတယ္.။ ရီေ၀တဲ႔ မ်က္လံုးအၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္သြားတယ္ေလ... ။ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးကို ၾကားလိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔...အရာရာကို စြမ္းေဆာင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ အသင့္ျဖစ္ေနခဲ႔ျပီ..။  ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔ ဖူးတယ္ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုးကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ႔တယ္... ။ အဲဒါအခ်စ္ပဲ ထင္ရဲ႔...။ အရာရာကို မာေက်ာစြာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္တတ္တဲ႔ သူမဟာ.. ကၽြန္ေတာ္ အေပၚမွာ ေတာ႔ ကေလးတစ္ေယာက္လိုႏူးညံ႔ျပီး အျပစ္ကင္းစင္ေနတတ္ပါတယ္.. ။ သူမဆီက ခၽြ႔ဲ ႏြဲ႔တဲ႔ စကားေတြ ၾကားရလိမ္႔မယ္လို႔.. ေျမာ္လင့္မထားခဲ႔တာေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္အလြန္မဟုတ္ပါဘူး..။ ၾကယ္စံုညေတြလို႔.. ခ်ယ္ရီေတြ အျပဳံလိုက္ေ၀က်ေနသလို႔... လင္းေ၀သစ္ရွ တဲ႔ ေနျခည္ေအာက္မွာ... စံပယ္ေတြလိႈင္ေနသလို႔...မ်ဳိး. ႏွင္းဆီနဲ႔ တူတဲ႔ သူမကို ဆူးမညွိဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ျမတ္ႏိုးတပ္မက္စြာ နမ္းရႈိက္ခဲ႔ပါတယ္..။ ဘုရားသခင္လက္ေတာ္ထဲက ပန္းတစ္ပြင့္လို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔ ရက္ေတြဟာ.. ႏုနယ္ပ်ဳိမ်စ္လြန္းခဲ႔ပါတယ္...။ ညေနခင္းေတြတိုင္း ညဘက္ေတြတိုင္း... အတူရွိေနခဲ႔တာေပါ႔. ။ အတူရွိခဲ႔တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြ နီးစပ္ေနခဲ႔တာကိုေျပာတာပါ..။

“ဒုကၡနဲ႔ တခါေတြ႔တိုင္း ခ်စ္သူလက္ကို တစ္ခါကိုင္ပါရေစ”တဲ႔..။

ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အသံတစ္ခ်က္၊ မ်က္ေစာင္းတခါ ၊ ဘယ္အရာမဆို ဘ၀ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႔ဗ်...။ ပိုတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္လြန္တယ္လို႔မွတ္လိုက္ပါ..။ ေယာက်ား္တိုင္းရဲ႔ ဘ၀မွာ အေမျပီးရင္ သူ႔ခ်စ္သူဟာ အခမ္းနားဆံုးမိန္းမဆိုတာကိုေတာ႔ ျငင္းခ်က္ထုတ္မယ္သူ႔ခပ္ရွားရွား...။ အဲဒီ ခပ္ရွားရွားထဲမွာမွ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒါကို ခပ္မ်ားမ်ားပါတဲ႔သူေလ....

ျပဳိကြဲတဲ႔ ညေနခင္းဟာ.. မာန္နတ္ရဲ႔ က်ိန္စာ က်မ္းပိုဒ္ တစ္ခ်က္လို... မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ကာ.. ဟူးဟူးဟားဟား ရယ္သံေတြနဲ႔ တေစၦတစ္ေကာင္လို႔.. ကၽြန္ေတာ္ႏွလံုးသားကို ရက္စက္စြာ ကုတ္ျခစ္ခဲ႔တယ္.။ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေအာင္ ေလာင္ျမိဳက္ခဲ႔တယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ေလ ကၽြန္ေတာ္႔... သူမလက္ခ်က္နဲ႔ပဲ အနက္ရႈိင္းဆံုးထိုးက်တယ္...။ ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလိုပဲ... သူမရဲ႔ ၾကိဳးဆြဲခ်က္နဲ႔ ကံၾကမၼာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စည္းျခားပစ္လိုက္တယ္....။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကားမွာရွိတာေတြကေတာ႔ ဒ႑ာရီ တစ္ခုလိုကို ၾကြင္းက်န္ေနခဲ႔မွာပါ...။ က်န္ခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀မွာ ပင္လယ္ကိုေတာင္ လႈပ္ႏိႈးဖို႔ အင္အားမရွိေတာ႔ပါဘူး...။

ဒါေပမယ္႔ေလ..အသည္းၾကားထဲက ပြင့္ခဲ႔ႏွင္းဆိတစ္ပြင့္ မိုးျမင့္ဆီ ပ်ံပါေစ... ကၽြန္ေတာ္ေ၀ေနတုန္းပါပဲ..။ အဲဒါေၾကာင့္ ကဗ်ာဆရာေတြကေျပာက်တာ.......
“အရႈံးပါပဲ.....ဒါေပမယ္႔.. သဘာ၀က်လြန္းတဲ႔အခါမွာ ..
သိမ္းထားခ်င္ေအာင္လွတယ္“ တဲ႔..

သဘာ၀က်လြန္းတဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔္ရဲ႔ အရႈံးကို ကၽြန္ေတာ္သိမ္းထားဦးမွာပါ..။ ဒါေပမယ္႔ေလ.....

”ႏွင္းဆီမခူး
ႏွင္းဆူးလာညိွ
သူ႔အညႈိးလား
ငါ့အဆိုးလား”

လားဆိုတာကိုေတာ႔......................